#انتخابات_ریاست_جمهوری
#شاخص_های_انتخاب
ساده زیستی و اجتناب از اشرافیگری
کسانی می‌تواند عدالت را دنبال کنند[1] که با مردم پیوند حقیقی داشته و سادهزیست باشند، زندگی آنان به دور از هرگونه تجمل‍گرائی و اشرافیگری باشد[2]. لذا کسانی که سادهزیست نیستند و مبتلای به اشرافیگری هستند قطعا نمی‌توانند درد مردم را بفهمند تا دیروز از اموال خودشان ریخت و پاش می‌کردند و اگر مسئول شدند از اموال مردم خرج می‌کنند[3] پس مسئولین کشور را باید از کسانی انتخاب کنیم که سادهزیست باشند[4] و این ساده‍زیستی خود یکی از شاخص‍های بهترین کاندیدا است[5][1] - دیدار کارگزاران نظام با رهبر انقلاب 29/03/1385
اجرای عدالت نیازمند قاطعیت و کنار گذاشتن تعارفات، ارتباط با مردم، ساده زیستی و مردمی بودن و خودسازی و تهذیب نفس است. مقام معظم رهبری 29/3/1385
[2] - پیام به مناسبت آغاز به کار هفتمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی 06/03/1383
پیوند حقیقی با مردم، مستلزم حضور در میان آنان و دور نشدن از سطح متوسط زندگی آنان است . ساده زیستی و پرهیز از اسراف و پرهیز از هزینه کردن بیت المال در امور شخصی و غیر ضروری ، شرط لازم برای حفظ این پیوند است. ترویج فرهنگ اشرافیگری و تجمل و سفرهای پرهزینه و بیهودهی خرجی از کیسهی مردم ، دور از شأن نمایندگی و عامل گسیخته شدن پیوند نماینده بامردم است.
[3] - بیانات در پاسخ به پرسش‌هاى دانشجویان در دانشگاه صنعتى شریف 01/09/1378
اشرافیگرى براى یک کشور آفت است؛ اشرافیگرىِ مسؤولان، آفت مضاعف است؛ بهخاطر اینکه اگر اشراف عالَم از مال خودشان - حالا حلال و حرامش به عهده خودشان - خرج مىکنند، از مال خودشان اشرافیگرى مىکنند؛ اما اگر مسؤولان اشرافیگرى کنند، از مال مردم خرج مىکنند؛
[4] - بیانات در جمع مردم استان کردستان در میدان آزادى سنندج 22/02/1388
اولین کار این است که ما مسئولین کشور را، افرادى انتخاب کنیم که مردمى باشند، سادهزیست باشند، درد مردم را بدانند و خودشان از درد مردم احساس درد کنند. این هم به نظر من شاخص مهمى است. آگاهانه بگردید؛ برسید؛ و به آنچه که رسیدید و تشخیص دادید، با قصد قربت اقدام کنید؛ با قصد قربت پاى صندوق انتخابات بروید و خداى متعال اجر خواهد داد.
[5] - بیانات در جمع مردم استان کردستان در میدان آزادى سنندج 22/02/1388
بهترین کیست؟ من نسبت به شخص، هیچ‌گونه نظرى ابراز نمیکنم؛ اما شاخصهائى وجود دارد. بهترین، آن کسى است که درد کشور را بفهمد، درد مردم را بداند، با مردم یگانه و صمیمى باشد، از فساد دور باشد، دنبال اشرافیگرى خودش نباشد. آفت بزرگ ما اشرافیگرى و تجمل‌پرستى است؛ فلان مسئول اگر اهل تجمل و اشرافیگرى باشد، مردم را به سمت اشرافیگرى و به سمت اسراف سوق خواهد داد.
