تفسیر سوره ملک آیه 16 - 17 
#تفسیر_قرآن
#زندگی_با_قرآن
#تفسیر_نورسوره 67. ملک آیه 17،16
ءَأَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِىَ تَمُورُ
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ
ترجمه
آیا خود را از (قهر) کسىکه در آسمان است، ایمن مىدانید، از این که شما را در زمین فرو برد، پس ناگاه زمین به لرزه افتد.
یا از (قهر) کسى که در آسمان است، ایمن شدهاید که تندبادى از سنگریزه بر شما فرو فرستد. پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است.
نکته ها
محتواى این دو آیه، شبیه آیه 65 سوره انعام است که مىفرماید: به مردم بگو: او قادر است که از آسمان یا زمین بر شما عذابى نازل نماید. «قل هو القادر على ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم»
«حاصب» به معناى تند بادى است که سنگریزه به همراه دارد.
نمونه فرو رفتن در زمین را در آخر سوره قصص درباره قارون مىخوانیم که مىفرماید: «فخسفنا به» و نمونه نزول سنگریزه از آسمان را در ماجراى قوم لوط مىخوانیم که فرمود: «انّا ارسلنا علیهم حاصباً»(11)
قدرت خداوند در آرامش بخشیدن به زمین، جلوهاى از فرمانروایى اوست که در ابتداى سوره خواندیم: «بیده الملک و هو على کلّ شىءٍ قدیر»(12)
احتمال تغییر و دگرگونى در هستى، انسان را از مغرور شدن و تکیه کردن به دنیا نجات مىدهد. مولوى در مثنوى در اینباره شعر زیبایى آورده است:
جمله ذرّات زمین و آسمان
لشگر حقّند گاه امتحان
باد را دیدى که با عادان چه کرد
آب را دیدى که در طوفان چه کرد
آنچه بر فرعون زد آن بحر کین
و آنچه با قارون نمودست این زمین
وآنچه آن بابیل با آن پیل کرد
وآنچه پشّه کلّه نمرود خورد
و آن که سنگ انداخت داودى بدست
گشت سیصد پاره و لشگر شکست
گر بگویم از جمادات جهان
عاقلانه یارى پیغمبران
مثنوى چندان شود که چهل شتر
گر کشد عاجز شود از بار پر
11) قمر، 34.
12) ملک، 1.
