#پنجشنبه_ها_تفسیر_قرآن - منت گذاشتن بر اسلام
#تفسیر_قرآن
#زندگی_با_قرآن
#تفسیر_نور
آیه 17 سوره حجرات
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لَّا تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلاَمَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
ترجمه آیه
آنان بر تو منّت مىگذارند که اسلام آورده اند. بگو: اسلام آوردنتان را بر من منّت ننهید، بلکه این خداوند است که بر شما منّت دارد که شما را به سوى ایمان هدایت کرد، اگر راست مىگویید.
نکته ها
بعضى از مسلمانان مثل طائفهى بنىاسد، اسلام آوردن خود را منّتى بر پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله مىدانستند و مىگفتند: ما با آغوش باز به اسلام روى آوردیم و تو باید قدرشناس ما باشى. این آیه آنان را از این عمل نهى فرمود.
خداوند در این آیه، نعمت ایمان و در آیهى 164 سوره آلعمران، فرستادن انبیا و در آیهى 5 سوره قصص، وارث کردن مستضعفان را منّت خود بر مردم شمرده است و این نشان مىدهد که مهمترین نعمتها، نعمت هدایت الهى، رهبرى معصوم و حکومت حقّ مىباشد.
پیام ها
1- هدایت شدن به اسلام و پذیرش اسلام، نعمت بزرگ الهى و منّتى از جانب خداست. «بل اللَّه یمنّ»
2- خداوند به اسلام و ایمان و عبادت ما احتیاج و نیازى ندارد. «لاتمنّوا علىّ»
3- نشانهى ایمان صادقانه، خود را منّتدار خداوند دانستن است، نه منّت گذاشتن بر او. «لاتمنّوا... بل اللَّه یمنّ... ان کنتم صادقین» (مسلمان واقعى خود را طلبکار خدا نمىداند.)
4- منّت نهادن بر پیامبر، در حقیقت منّت گذاردن بر خداست. (خداوند پاسخ منّت بر پیامبرش را آنگونه مىدهد که گویا منّت بر او گذاشتهاند.) «یمنّون علیک... بل اللَّه یمنّ...»
5 - شما اسلام آوردن خود را منّت مىگذارید، «یمنّون علیک ان اسلموا» در حالى که خداوند شما را به مرحلهى ایمان هدایت فرموده است. «هداکم للایمان»
6- مقصد نهایىِ تکامل انسان، ایمان است، «هداکم للایمان» نه تظاهر به اسلام، زیرا منافقان نیز در ظاهر چنین مىباشند.
آیه 17 سوره حجرات
یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُواْ قُل لَّا تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلاَمَکُم بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلْإِیمَانِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
ترجمه آیه
آنان بر تو منّت مىگذارند که اسلام آورده اند. بگو: اسلام آوردنتان را بر من منّت ننهید، بلکه این خداوند است که بر شما منّت دارد که شما را به سوى ایمان هدایت کرد، اگر راست مىگویید.
نکته ها
بعضى از مسلمانان مثل طائفهى بنىاسد، اسلام آوردن خود را منّتى بر پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله مىدانستند و مىگفتند: ما با آغوش باز به اسلام روى آوردیم و تو باید قدرشناس ما باشى. این آیه آنان را از این عمل نهى فرمود.
خداوند در این آیه، نعمت ایمان و در آیهى 164 سوره آلعمران، فرستادن انبیا و در آیهى 5 سوره قصص، وارث کردن مستضعفان را منّت خود بر مردم شمرده است و این نشان مىدهد که مهمترین نعمتها، نعمت هدایت الهى، رهبرى معصوم و حکومت حقّ مىباشد.
پیام ها
1- هدایت شدن به اسلام و پذیرش اسلام، نعمت بزرگ الهى و منّتى از جانب خداست. «بل اللَّه یمنّ»
2- خداوند به اسلام و ایمان و عبادت ما احتیاج و نیازى ندارد. «لاتمنّوا علىّ»
3- نشانهى ایمان صادقانه، خود را منّتدار خداوند دانستن است، نه منّت گذاشتن بر او. «لاتمنّوا... بل اللَّه یمنّ... ان کنتم صادقین» (مسلمان واقعى خود را طلبکار خدا نمىداند.)
4- منّت نهادن بر پیامبر، در حقیقت منّت گذاردن بر خداست. (خداوند پاسخ منّت بر پیامبرش را آنگونه مىدهد که گویا منّت بر او گذاشتهاند.) «یمنّون علیک... بل اللَّه یمنّ...»
5 - شما اسلام آوردن خود را منّت مىگذارید، «یمنّون علیک ان اسلموا» در حالى که خداوند شما را به مرحلهى ایمان هدایت فرموده است. «هداکم للایمان»
6- مقصد نهایىِ تکامل انسان، ایمان است، «هداکم للایمان» نه تظاهر به اسلام، زیرا منافقان نیز در ظاهر چنین مىباشند.
