سوره 67. ملک آیه 29 - 30

تفسیر سوره ملک آیه 29 - 30

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 29 - 30

آیه
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِى ضَلاَلٍ مُّبِینٍ
قُلْ أَرَءَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَآؤُکُمْ غَوْراً فَمَن یَأْتِیکُم بِمَآءٍ مَّعِینٍ‏

ترجمه
بگو: او خداى رحمان است، ما به او ایمان آورده‏ایم و بر او توکل نموده‏ایم، پس خواهید دانست، کیست آن که در گمراهى آشکار است.
بگو: به من خبر دهید اگر آب (چشمه‏ها و چاههاى) شما در زمین فرو رود، کیست آن که آب روان و گوارا براى شما بیاورد.

نکته ها
زمین متشکّل از بخش‏هاى نفوذپذیر ونفوذناپذیر است. اگر تمام قسمت‏هاى آن نفوذناپذیر بود، آبى ذخیره نمى‏شد و اگر تمام زمین نفوذپذیر بود، زمین به صورت باتلاق در مى‏آمد.
«غَور» به معناى فرورفتن در عمق است و «مَعین» به معناى آسان و روان است.
آخرین آیه به منزله تفسیر آیه قبل است. در آیه 29 مى‏فرماید: «قل هو الرحمن» و در آیه 30، نمونه رحمت را آب روان، ذکر مى‏کند. در آیه اول مى‏فرماید: بر او توکل کردیم و در آیه بعد مى‏فرماید: دلیل توکل بر او این است که اگر آب مورد نیاز به زمین فرو رود، هیچ کس نمى‏تواند آن را بیاورد.
امام باقرعلیه السلام (در تأویل آیه) فرمود: اگر امام شما غایب باشد چه کسى براى شما امام ظاهر مى‏فرستد که اخبار آسمان‏ها و زمین و حلال و حرام را براى شما بگوید؟ «ان اصبح ماءکم غوراً...»(34)

---

34) تفسیر نورالثقلین.

پیام ها
1- پیامبر وظیفه دارد موضع خود را در برابر نااهلان اعلام کند. «قل هو الرّحمن»
 2- در برابر کفّار، دو عامل ایمان و توکل وسیله نجات شماست. «آمنّا... توکّلنا»
 3- توکّل، ثمره ایمان و ملازم آن است. «آمنّا... توکّلنا»
 4- ایمان به سرچشمه رحمت ارزش دارد نه به بت‏هاى جامد. «هو الرّحمن آمنّا»
 5 - با توکّل بر خداوند، کفّار آرزوى خود را به گور خواهند برد. «علیه توکلنا فستعلمون...»
 6- پایان کار ملاک است نه آغاز آن. «فستعلمون من هو فى ضلال مبین»
 7- ابتدا زیربناى اعتقادى خود را محکم کنید و بعد به تهدید دشمن بپردازید. «آمنّا... توکّلنا... فستعلمون...»
 8 - قاطع و استوار سخن گفتن رهبر جامعه اسلامى، سبب دلگرمى خودى‏ها و دلهره بیگانگان مى‏شود. «قل هو الرّحمن... فستعلمون...»
 9- احتمال بروز خطر براى دورى از بى‏تفاوتى و غفلت کافى است. «اِن اصبح ماءکم غوراً»
 10- دست خداوند در تغییر قوانین هستى باز است. «اِن اصبح ماءکم غوراً»

سوره 67. ملک آیه 28

تفسیر سوره ملک آیه 28

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 28

آیه
قُلْ أَرَءَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِىَ اللَّهُ وَمَن مَّعِىَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ‏

ترجمه
(اى پیامبر!) بگو: اگر خداوند من و کسانى را که با من هستند نابود کند، یا بر ما رحم نماید، پس چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مى‏دهد؟


نکته ها
در روایات مى‏خوانیم که کفّار مکّه آرزوى مرگ پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله و مسلمانان را داشتند. این آیه مى‏فرماید و بر فرض که آنان از دنیا بروند، چه کسى شما را از قهر خدا پناه خواهد داد؟
در سوره طور نیز این آرزو مطرح شده است: «ام یقولون شاعر نتربّص به ریب المنون»(32) آنان مى‏گویند: محمد شاعرى است که برایش حوادث تلخ و مرگ را انتظار مى‏کشیم. در آیه 12 سوره فتح نیز این آرزوى کفار مطرح شده است که پیامبر و مؤمنان از جبهه سالم برنگردد. «بل ظننتم ان لن ینقلب الرسول والمؤمنون الى اهلیهم»
مى‏گویند کودکى گریز پاى، مرگ استادش را از خداوند طلب مى‏کرد، پدرش به او گفت: اگر مى‏خواهى از درس و بحث خلاصى‏یابى، باید مرگ مرا از خداوند طلب کنى، زیرا اگر معلم تو بمیرد، من تو را نزد معلم دیگرى خواهم فرستاد.

---

32) طور، 30

پیام ها
1- شیوه احتجاج و گفتگوى با کفّار را از وحى یاد بگیریم. «قل ارایتم...»
 2- پیامبر امین وحى است. «قل...»، (حتى کلمه «قل» را حذف نمى‏کند.)
 3- در شیوه تبلیغ، گاهى حقایق را باید در قالب فرض مطرح کرد. «ان اهلکنى اللّه»
 4- کفار، همان گونه که نسبت به شخص پیامبر بغض و کینه دارند، نسبت به پیروان او هم کینه دارند. «اهلکنى اللّه و من معى»
 5 - مؤمن باید بین بیم و امید زندگى کند. «اهلکنى اللّه... او رحمنا»
 6- هیچ چیز و هیچ کس نمى‏تواند مانع نزول قهر الهى بر کفّار شود. «فمن یجیر الکافرین من عذاب الیم» (شعار بعضى از کافران، «و ما نحن بمعذّبین»(33) بود، یعنى ما گرفتار عذاب نمى‏شویم ولى قرآن مى‏فرماید آنان به عذاب دچار مى‏شوند.)
 7- کسى که براى اولیاى خداوند آرزوى درد و هلاکت کند، به عذاب دردناک گرفتار خواهد شد. «عذاب الیم»

---

33) شعراء، 138.

سوره 67. ملک آیه 27

تفسیر سوره ملک آیه 27

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 27

آیه
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَقِیلَ هَذَا الَّذِى کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ‏

ترجمه
پس چون آن (دوزخ موعود) را نزدیک ببینند، چهره‏هاى کسانى‏که کفر ورزیدند، زشت و گرفته گردد و (به آنها) گفته شود: این است آنچه (در دنیا به عنوان تمسخر) مى‏خواستید.

نکته ها
«زلفة» به معناى نزدیک است، به سرزمین مشعرالحرام «مزدلفة» مى‏گویند چون به مکّه نزدیک است.
«تدّعون» درخواست جدى و باعجله است. در آیه چهاردهم سوره ذاریات مى‏خوانیم: «یوم هم على النّار یفتنون ذوقوا فتنتکم هذا الّذى کنتم به تستعجلون»(21) یاد کن روزى را که آنان با آتش شکنجه و عذاب شوند، شکنجه‏تان را بچشید، این همان است که با شتاب خواهان آن بودید و مى‏گفتید: «ایّان یوم الدّین»(22)
قرآن کریم در آیات متعدّدى به توصیف سیماى نیکوکاران و مجرمان در قیامت پرداخته است. درباره نیکوکاران مى‏فرماید:
«وجوهٌ یومئذٍ مسفرة ضاحکةٌ مستبشرة»(23) در آن روز صورت‏هایى درخشان و خندان و شادمانند.
«وجوهٌ یومئذٍ ناعمة»(24) صورت‏هایى در آن روز، شاداب و باطراوتند.
«تعرف فى وجوههم نضرة النعیم»(25) در چهره‏هاى آنان خرّمى و طراوت را درک مى‏کنى.
اما در باره منحرفان و مجرمان مى‏فرماید:
«و وجوهٌ یومئذٍ علیها غبرة ترهقها قترة»(26) بر صورت‏هایى در آن روز غبار و کدورت است، و سیاهى و تاریکى آن را فرا گرفته است.
«وجوهٌ یومئذٍ خاشعة»(27) چهره هایى در آن روز ذلیل و فرو افتاده‏اند.
«تلفح وجوههم النار و هم فیها کالحون»(28) شعله‏هاى آتش سخت به صورتهایشان مى‏وزد و چهره آنان عبوس و شکسته و دندان‏هایشان به واسطه سوختن لب‏ها نمایان است.
«و نحشرهم یوم القیامة على وجوههم عمیاً و بکماً و صمّاً»(29) آنان را در قیامت کور و کر و لال و بر صورتهایشان محشور مى‏کنیم.
«وجوهٌ یومئذٍ باسرة»(30) صورتهایى در آن روز به شدت عبوس و درهم کشیده‏اند.
«یوم یسحبون فى النار على وجوههم»(31) روزى که در میان آتش به رو کشیده شوند.

---

21) ذاریات، 13 - 14.
22) ذاریات، 12.
23) عبس، 38 - 39.
24) غاشیه، 8.
25) مطفّفین، 24.
26) عبس، 40 - 41.
27) غاشیه، 2.
28) مؤمنون، 104.
29) اسراء، 97.
30) قیامت، 24.
31) قمر، 48.

پیام ها
 1- کفر در دنیا، سبب روسیاهى در آخرت است. «سیئت وجوه الّذین کفروا...»
 2- در قیامت علاوه بر عذاب جسمى، عذاب روحى تحقیر نیز وجود دارد. «هذا الّذى کنتم به تدّعون»

تفسیر سوره ملک آیه 25 - 26

تفسیر سوره ملک آیه 25 - 26

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 25 - 26

آیه
وَیَقُولُونَ مَتَى‏ هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَآ أَنَاْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ‏

ترجمه
و (کفار، پیوسته از روى استهزاء) مى‏گویند: اگر راست مى‏گویید این وعده قیامت چه زمانى است؟
(به آنان) بگو: علم (به زمان قیامت) تنها نزد خداوند است و من تنها بیم دهنده آشکارم.

نکته ها
در قرآن، شش مرتبه جمله، «متى هذا الوعد» از زبان مخالفان آمده است و پیامبر در پاسخ آنان مى‏فرمودند: علم به قیامت فقط نزد خدا است.
علم غیب دو نوع است: نوعى که خداوند به برگزیدگان خود عنایت مى‏کند: «تلک من انباء الغیب نوحیها الیک»(20) یعنى آنچه گفتیم از خبرهاى غیبى است که به تو وحى کردیم.
و نوعى که فقط مخصوص خداست و حتّى انبیاى الهى به آن آگاهى ندارند، نظیر علم به زمان برپایى قیامت: «انّما العلم عنداللّه» چنانکه در دعا مى‏خوانیم: «بحق علمک الّذى استأثرت به لنفسک» به حق آن علمى که براى خود نگاه داشته‏اى.
ندانستن جزئیات و زمان وقوع قیامت دلیل بر انکار کلیّات آن نیست. اگر صداى زنگ در خانه بلند شد و شما کسى را که زنگ مى‏زند نمى‏بینید، دلیل آن نیست که بگویید کسى پشت در نیست.

---

20) هود، 49.


پیام ها
 1- کافر به دنبال بهانه است. (سؤال کردن از زمان وقوع قیامت، طفره رفتن از اصل قیامت است.) «متى هذا الوعد»
 2- دشمن از طریق طرح سؤال و تحقیر و استهزا در صدد تضعیف مکتب و رهبر آسمانى است، لذا انبیا را متّهم به دروغ‏گویى مى‏کنند. «متى هذا الوعد ان کنتم صادقین»
 3- هر دانستنى ارزش نیست، (اگر زمان قیامت را بدانیم براى گروهى که به آن زمان نزدیک‏ترند، سبب وحشت و اضطراب و براى گروهى که با آن فاصله طولانى دارند، سبب غفلت و فراموشى مى‏شود.) «انّما العلم عنداللّه»
 4- رسالت پیامبر اکرم‏صلى الله علیه وآله خبر دادن از غیب نیست، بلکه هدایت و هشدار است. «انّما انا نذیر مبین»
 5 - سخن پیامبران، روشن و بدون ابهام و پیچیدگى است. «نذیر مبین»
 6- افراد مغرور و لجوج را باید با شیوه هشدار، ارشاد نمود و بشارت و تشویق درباره این‏گونه افراد کارساز نیست. «نذیر مبین»

تفسیر سوره ملک آیه 22- 24

تفسیر سوره ملک آیه  22- 24

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 24،22

أَفَمَن یَمْشِى مُکِبّاً عَلَى‏ وَجْهِهِ أَهْدَى‏ أَمَّن یَمْشِى سَوِیّاً عَلَى‏ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ
قُلْ هُوَ الَّذِى  أَنشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ والْأَبْصَارَ والْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ
قُلْ هُوَ الَّذِى ذَرَأَکُمْ فِى الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ‏

ترجمه
پس آیا کسى که به رو افتاده راه مى‏رود هدایت یافته‏تر است یا کسى که ایستاده بر راه راست مى‏رود؟
 بگو: اوست کسى که شما را پدید آورد و براى شما گوش و چشم‏ها و دل‏ها قرار داد امّا شما اندکى سپاس مى‏گذارید.
بگو: اوست کسى که شما را در زمین بیافرید و به سوى او محشور مى‏شوید.

نکته ها
«مُکبّ» به معناى کسى است که به رو افتاده باشد و «انشاء» به معناى ایجاد همراه با ابتکار و «ذرأ» به معناى آفریدن و تکثیر نسل است.
در این آیه کافر به کسى تشبیه شده است که به رو بر زمین افتاده باشد و بخواهد افتان و خیزان حرکت کند ولى مؤمن به کسى که راست قامت راه مى‏رود، تشبیه شده است.
«سمع» مصدر است و مفرد و جمع را شامل مى‏شود و لذا نیازى به آوردن آن به صورت جمع نیست، بر خلاف «ابصار» و «افئده» که به صورت جمع آمده‏اند.
کسى‏که از رو به زمین افتاده، دید ندارد، با زحمت و کند حرکت مى‏کند، چون موانع راه را نمى‏بیند دست و صورتش آسیب مى‏بیند، ذلیل و خوار مى‏شود، دیگران مى‏روند و او تنها مى‏ماند، ولى کسى‏که ایستاده حرکت مى‏کند، عزیز است، تند و سریع مى‏رود، موانع راه را از دور شناسایى و بررسى مى‏کند، لذا سالم مى‏ماند و دیگران نیز با او همراهند.
امام باقرعلیه السلام فرمود: قلب چهار گونه است، یکى از آنها قلب وارونه است که آن قلب مشرک است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «أفمن یمشى مکبّاً على وجهه»(19)
خودشناسى راهى براى خداشناسى است. حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: گوش با استخوان مى‏شنود و چشم با پیه مى‏بیند. «جعل لکم السمع و الابصار»
با این‏که شکر ما در برابر نعمت‏هاى خداوند بسیار کم است، ولى خداوند نعمت هایش را از ما نمى‏گیرد. در دعاى ماه رجب مى‏خوانیم: «یا من یعطى الکثیر بالقلیل» اى خدائى که در برابر عمل و شکر کم، عطاى بسیار مى‏کنى.

---

19) کافى، ج 2، ص 423.

پیام ها
 1- افراد لجوج و حق ستیز و حق گریز، به نوعى مسخ شده‏اند و به جاى حرکت طبیعى مثل خزنده‏ها حرکت مى‏کنند. «بل لجّوا فى عُتوٍّ و نُفور... مُکبّاً على وجهه»
 2- راه اسلام، هموار و مستقیم و داراى مقصدى روشن است و اگر امت اسلامى بر این راه رود، راست قامت و سرافراز است. «یمشى سویّاً على صراط مستقیم»
 3- خلقت انسان بسیار مهم است به گونه‏اى که پیامبر مأمور مى‏شود مردم را به مبدأ پیدایش و نعمتهاى نهفته در آن پى در پى هشدار دهد. «قل هو الّذى انشأکم... قل هو الّذى ذرأکم»
 4- آفرینش خداوند ابتکارى است، نه شبیه سازى از روى نمونه قبلى. «انشأکم»
 5 - خدا همه ابزارهاى شناخت را به انسان عطا فرمود تا با او اتمام حجت کند. (انسان‏هاى عادى تنها مى‏شنوند و مى‏بینند و عبرت مى‏گیرند امّا انسان‏هاى برتر، مطالبى را از طریق دل دریافت مى‏کنند.) «جعل لکم السمع و الابصار و الافئدة»
 6- شکر خداوند، تنها با زبان نیست بلکه شکر عملى که همان به کارگیرى صحیح نعمت‏ها است، لازم است. «قلیلاً ما تشکرون»
 7- کسى‏که در آغاز خلقت شما را در زمین و از زمین آفرید، قدرت زنده کردن دوباره شما را نیز دارد. «انشأکم، ذرأکم... الیه تحشرون»
 8 - خداوند در دنیا انسان‏ها را در زمین پخش مى‏کند و در قیامت آنها را جمع مى‏کند. «ذرأکم، تحشرون»

تفسیر سوره ملک آیه 20 - 21

تفسیر سوره ملک آیه  20- 21

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 20- 21

أَمَّنْ هَذَا الَّذِى هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِن الْکَافِرُونَ إِلَّا فِى غُرُورٍ
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّواْ فِى عُتُوٍّ وَنُفُورٍ


ترجمه
 آیا کیست این کسى که سپاه شماست و شما را در برابر (قهر) خداوند رحمن یارى مى‏دهد؟ کافران جز در فریب نیستند. آیا کیست آن که اگر خداوند رزقش را قطع کند به شما روزى دهد؟ بلکه آنان در سرکشى و فرار (از حقیقت) لجاجت مى‏کنند.

نکته ها
در آیات قبل سخن از قدرت الهى در زمین و آسمان بود. او مى‏تواند به زمین فرمان دهد که کفّار را در خود فرو برد، او مى‏تواند پرندگان را در آسمان نگاه دارد و.... این آیه عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مى‏کشد که این انسان با تکیه بر کدام لشگر و با چه حمایتى این همه در برابر خداوند، لجاجت از خود نشان مى‏دهد. گویا مشرکان از ناحیه بت‏ها براى خود نیروئى احساس مى‏کردند.
«غَرور» به معناى فریب دهنده و «غُرور» به معناى فریب است.
ابزارهاى غرور متفاوتند و عامل آن شیطان است: «لایغرّنّکم باللّه الغرور»(14) آرزوهاى طولانى و وعده‏هاى اغفال گران وسیله غرورند.
در اینجا به عوامل بدبختى انسان اشاره شده است: غرور، لجاجت، سرکشى و فرار از حق. «عُتوّ» به معناى استکبار و تجاوز از حق و «نفور» به معناى اظهار تنفّر و گریز از حق است.
لجاجت، زمینه سرکشى وطغیان است و سرکشى، زمینه نفرت و فاصله گرفتن از حق.
تنها خداوند روزى رسان است. هم در دنیا روزى مى‏دهد: «خلقکم ثمّ رزقکم»(15) هم در برزخ روزى مى‏دهد: «بل احیاءٌ عند ربّهم یرزقون»(16) هم در قیامت روزى مى‏دهد. «یرزقون فیها بغیر حساب»(17)

---

13) نوح، 11.
14) لقمان، 33.
15) روم، 40.
16) آل عمران، 169.
17) غافر، 40.

پیام ها
1- فرد مغرور را باید به ضعف‏ها و ناتوانى هایش متوجّه نمود. «امّن هذا الّذى...»
 2- از ابزارهاى غرور، داشتن لشگر و سپاه است. «جُند لکم ینصرکم... الاّ فى غرور»
 3- کافران با تکیه بر قدرت‏هاى پوشالى، گرفتار غرور و فریب مى‏شوند. «جند لکم ینصرکم... ان الکافرون الاّ فى غرور»
 4- خداوند مجبور نیست که رزق دهد، بلکه مى‏تواند رزق دادن را قطع کند. «ان امسک رزقه»
 5 - یکى از راههاى توجّه به نعمت‏هاى خداوند، احتمالِ گرفته شدن نعمت‏ها است. «ان امسک رزقه» (در آیه دیگر از همین سوره مى‏فرماید: «ان اصبح ماءکم غورا»(18) اگر آبها به عمق زمین فرو رفته بود و شما به آن دسترسى نداشتید.)

---

18) ملک، 30.

تفسیر سوره ملک آیه 18 - 19

تفسیر سوره ملک آیه  18 - 19

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور



سوره 67. ملک آیه 19،18
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ
أَوَلْم یَرَوْاْ إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَآفَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِ‏ّشَىْ‏ءٍ بَصِیرٌ

ترجمه
همانا کسانى‏که قبل از آنان بودند، انبیا را تکذیب کردند، پس (بنگر که) کیفر من چگونه بود.
آیا پرندگانى را که بر فراز آنان، در حالى که بال‏هاى خود را گسترده و جمع مى‏کنند (و در پروازند) نمى‏بینند؟ هیچ کس جز خداوند رحمن آنها را (در آسمان) نگاه نمى‏دارد. همانا او به هر چیز بینا است.


نکته ها
پرندگان با دارا بودن حرکات دسته جمعى و طىّ مسافت‏هاى طولانى در چهار فصل، نشستن‏ها و پروازهاى متوالى و بدون محدودیّت مکانى، امّا عدم سقوط و تصادم با یکدیگر، نشانه هایى از عظمت و قدرت الهى هستند.
«صافّات» به صورت اسم فاعل آمده است، یعنى پرنده با بال‏هاى باز پرواز مى‏کند، ولى کلمه «یقبضهنّ» به صورت فعل آمده، زیرا پرنده گاهى بال‏هاى خود را جمع مى‏کند.


پیام ها
 1- تهدیدهاى خداوند را جدى بگیریم. (قهر خداوند درباره پیشینیان عملى شده است، قارون به زمین فرو رفت و بر قوم لوط از آسمان سنگریزه بارید. پس شما از تاریخ آنان عبرت بگیرید.) «فکیف کان نکیر»
 2- خداوند، پیامبرش را در برابر تکذیب مردم دلدارى مى‏دهد. «لقد کذّب الّذین من قبلهم»
 3- تاریخ گذشته، چراغ راه آیندگان است. «کذّب الّذین من قبلهم»
 4- تکذیب انبیا، رمز قهر الهى است. «کذّب... فکیف کان نکیر»
 5 - ابزارهاى مادّى شما را مغرور نکند. (گرچه پرنده از طریق بال زدن پرواز مى‏کند ولى آنچه او را در هوا نگاه مى‏دارد، قدرت خداوند است.) «ما یمسکهنّ الاّ الرّحمن»
 6- هیچ چیز را براى خدا شریک قرار ندهید. «الاّ الرّحمن»
 7- نعمت‏هاى الهى بر اساس رحمت است. «ما یمسکهنّ الاّ الرّحمن»
 8 - نظام هستى، زیر نظر خداوند اداره مى‏شود. «انّه بکلّ شى‏ء بصیر»

تفسیر سوره ملک آیه 16 - 17

تفسیر سوره ملک آیه 16 - 17

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور


سوره 67. ملک آیه 17،16
ءَأَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِىَ تَمُورُ
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِى السَّمَآءِ أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ

ترجمه
آیا خود را از (قهر) کسى‏که در آسمان است، ایمن مى‏دانید، از این که شما را در زمین فرو برد، پس ناگاه زمین به لرزه افتد.
 یا از (قهر) کسى که در آسمان است، ایمن شده‏اید که تندبادى از سنگریزه بر شما فرو فرستد. پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است.


نکته ها
محتواى این دو آیه، شبیه آیه 65 سوره انعام است که مى‏فرماید: به مردم بگو: او قادر است که از آسمان یا زمین بر شما عذابى نازل نماید. «قل هو القادر على ان یبعث علیکم عذاباً من فوقکم او من تحت ارجلکم»
«حاصب» به معناى تند بادى است که سنگریزه به همراه دارد.
نمونه فرو رفتن در زمین را در آخر سوره قصص درباره قارون مى‏خوانیم که مى‏فرماید: «فخسفنا به» و نمونه نزول سنگریزه از آسمان را در ماجراى قوم لوط مى‏خوانیم که فرمود: «انّا ارسلنا علیهم حاصباً»(11)
قدرت خداوند در آرامش بخشیدن به زمین، جلوه‏اى از فرمانروایى اوست که در ابتداى سوره خواندیم: «بیده الملک و هو على کلّ شى‏ءٍ قدیر»(12)
احتمال تغییر و دگرگونى در هستى، انسان را از مغرور شدن و تکیه کردن به دنیا نجات مى‏دهد. مولوى در مثنوى در این‏باره شعر زیبایى آورده است:
جمله ذرّات زمین و آسمان‏
لشگر حقّند گاه امتحان‏
باد را دیدى که با عادان چه کرد
آب را دیدى که در طوفان چه کرد
آنچه بر فرعون زد آن بحر کین‏
و آنچه با قارون نمودست این زمین‏
وآنچه آن بابیل با آن پیل کرد
وآنچه پشّه کلّه نمرود خورد
و آن که سنگ انداخت داودى بدست‏
گشت سیصد پاره و لشگر شکست‏
گر بگویم از جمادات جهان‏
عاقلانه یارى پیغمبران‏
مثنوى چندان شود که چهل شتر
گر کشد عاجز شود از بار پر

---

11) قمر، 34.
12) ملک، 1.

تفسیر سوره ملک آیه 15

تفسیر سوره ملک آیه 15 

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور


سوره 67. ملک آیه 15
هُوَ الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُواْ فِى مَنَاکِبِهَا وَ کُلُواْ مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ

ترجمه
 اوست که زمین را براى شما رام ساخت، پس در شانه‏هاى آن رفت و آمد کنید و از رزق الهى بخورید (و بدانید که) برانگیخته شدن فقط به سوى اوست.


نکته ها
«مَنکب» به معناى شانه است و شانه بهترین عضو براى قرار گرفتن بار بر روى آن است. شانه زمین، یعنى قسمت‏هایى از زمین که بار رزق شما بر آن است.
زمین رام انسان است و با وجود چند نوع حرکت مختلف، آرام است. اگر به طور دائم زمین گرفتار زلزله یا آتشفشان بود، یا فاصله زمین با خورشید دورتر و یا نزدیکتر بود و یا هریک از محاسبات موجود برزمین حاکم نبود، زمین براى انسان رام نبود. «جعل لکم الارض ذلولاً»


پیام ها
1- خداوند، زمین را رام ساخته تا امکان تلاش و کوشش بشر بر روى آن فراهم باشد. «جعل لکم الارض ذلولاً فامشوا فى مناکبها»
2- رزق از سوى خداوند است، ولى براى به دست آوردن آن تلاش لازم است. «فامشوا فى مناکبها و کلوا من رزقه»
3- هستى در حال حرکت و رو به تکامل است:
طبیعت براى انسان. «جعل لکم الارض ذلولاً»
انسان براى تلاش. «فامشوا فى مناکبها»
تلاش براى رزق. «کلوا من رزقه»
دنیا براى آخرت. «الیه النشور»
4- کامیابى‏هاى دنیا نباید سبب غفلت از قیامت شود. «کلوا... و الیه النشور»

تفسیر سوره ملک آیه 12 - 14

تفسیر سوره ملک آیه 12 - 14

#تفسیر_قرآن

#زندگی_با_قرآن

#تفسیر_نور


سوره 67. ملک آیه 12-14
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ
وَأَسِرُّواْ قَوْلَکُمْ أَوْ اجْهَرُواْ بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ

ترجمه
همانا کسانى‏که از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند، برایشان آمرزش و پاداشى بزرگ است.
 گفتارتان را پنهان کنید یا آشکار سازید، (تفاوتى ندارد) همانا او به آنچه در سینه هاست آگاه است.
آیا کسى که آفرید، (از حالات آفریده خود) آگاه نیست؟ در حالى که او باریک بین و آگاه است.


نکته ها
طبق روایتى از تفسیر نورالثقلین امام رضاعلیه السلام فرمود: مراد از لطیف، کوچکى ونازکى نیست، بلکه مراد آن است که علم خدا در اشیا نفوذ دارد ولى درک او از سوى دیگران ممتنع است.

پیام ها
 1- در شیوه تربیت باید توبیخ بدان و تشویق خوبان در کنار هم باشد تا مورد مقایسه قرار گیرد. (آیات قبل سخن از کیفر دوزخیان بود و این آیه از بهشتیان سخن مى‏گوید.) «انّ الّذین یخشون ربّهم»
 2- خشیت از خداوند زمانى کارساز است که دائمى باشد. «یخشون» فعل مضارع و نشانه استمرار است.
 3- پاک شدن از گناهان، زمینه دریافت الطاف الهى است. «لهم مغفرة و اجر کبیر»
 4- تقوا و خشیت واقعى آن است که انسان در درون خود نیز از خدا پروا داشته باشد، وگرنه تقواى ظاهرى، تظاهرى بیش نیست. «یخشون ربّهم بالغیب»
 5 - ریا و نفاق را کنار بگذاریم که خدا به باطن‏ها آگاه است. «علیم بذات الصدور»
 6- پنهان بودن، در علم عمیق خداوند، اثرى ندارد. او تمام نیّت‏ها و راز دل‏ها را مى‏داند. «انّه علیم بذات الصدور» («علیم» نشانه علم عمیق و گسترده است.)
 7- علم خداوند به مخلوقات، به خاطر خالقیّت اوست. (کسى‏که چیزى را ساخته و آفریده، از حالات آفریده خود آگاه است.) «الا یعلم من خلق»
 8 - ایمان به علم خداوند، بهترین عامل بازدارنده از نفاق و نهان کارى است. «اسرّوا قولکم اواجهروا به... الا یعلم...»