#تفسیر_قرآن
#زندگی_با_قرآن
#تفسیر_نورسوره 67. ملک آیه 20- 21
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِن الْکَافِرُونَ إِلَّا فِى غُرُورٍ
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّواْ فِى عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
ترجمه
آیا کیست این کسى که سپاه شماست و شما را در برابر (قهر) خداوند رحمن یارى مىدهد؟ کافران جز در فریب نیستند. آیا کیست آن که اگر خداوند رزقش را قطع کند به شما روزى دهد؟ بلکه آنان در سرکشى و فرار (از حقیقت) لجاجت مىکنند.
نکته ها
در آیات قبل سخن از قدرت الهى در زمین و آسمان بود. او مىتواند به زمین فرمان دهد که کفّار را در خود فرو برد، او مىتواند پرندگان را در آسمان نگاه دارد و.... این آیه عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مىکشد که این انسان با تکیه بر کدام لشگر و با چه حمایتى این همه در برابر خداوند، لجاجت از خود نشان مىدهد. گویا مشرکان از ناحیه بتها براى خود نیروئى احساس مىکردند.
«غَرور» به معناى فریب دهنده و «غُرور» به معناى فریب است.
ابزارهاى غرور متفاوتند و عامل آن شیطان است: «لایغرّنّکم باللّه الغرور»(14) آرزوهاى طولانى و وعدههاى اغفال گران وسیله غرورند.
در اینجا به عوامل بدبختى انسان اشاره شده است: غرور، لجاجت، سرکشى و فرار از حق. «عُتوّ» به معناى استکبار و تجاوز از حق و «نفور» به معناى اظهار تنفّر و گریز از حق است.
لجاجت، زمینه سرکشى وطغیان است و سرکشى، زمینه نفرت و فاصله گرفتن از حق.
تنها خداوند روزى رسان است. هم در دنیا روزى مىدهد: «خلقکم ثمّ رزقکم»(15) هم در برزخ روزى مىدهد: «بل احیاءٌ عند ربّهم یرزقون»(16) هم در قیامت روزى مىدهد. «یرزقون فیها بغیر حساب»(17)
13) نوح، 11.
14) لقمان، 33.
15) روم، 40.
16) آل عمران، 169.
17) غافر، 40.
پیام ها
1- فرد مغرور را باید به ضعفها و ناتوانى هایش متوجّه نمود. «امّن هذا الّذى...»
2- از ابزارهاى غرور، داشتن لشگر و سپاه است. «جُند لکم ینصرکم... الاّ فى غرور»
3- کافران با تکیه بر قدرتهاى پوشالى، گرفتار غرور و فریب مىشوند. «جند لکم ینصرکم... ان الکافرون الاّ فى غرور»
4- خداوند مجبور نیست که رزق دهد، بلکه مىتواند رزق دادن را قطع کند. «ان امسک رزقه»
5 - یکى از راههاى توجّه به نعمتهاى خداوند، احتمالِ گرفته شدن نعمتها است. «ان امسک رزقه» (در آیه دیگر از همین سوره مىفرماید: «ان اصبح ماءکم غورا»(18) اگر آبها به عمق زمین فرو رفته بود و شما به آن دسترسى نداشتید.)
18) ملک، 30.